Een kwart eeuw geleden waren de ogen van de hele wereld ineens op Barcelona gericht, waar in 1992 de Olympische Zomerspelen werden georganiseerd. De stad ging ter gelegenheid van de Spelen op de schop zette zichzelf in één klap op de (toeristische) wereldkaart.
Barcelona – Such a beautiful horizon / Barcelona – Like a jewel in the sun (…) Friends until the end / Viva – Barcelona. In de zomer van 1992 scoorden Freddie Mercury en de Catalaanse operazangeres Montserrat Caballé een grote hit met het lied ‘Barcelona’. Hoewel Mercury er zelf niet meer bij was (hij overleed in 1991), werd het lied massaal meegezongen tijdens het grote openingsconcert van de Olympische Spelen op Plaça d’Espanya.
Nu, 25 jaar later, bezorgt het lied tijdens de show met de Magische Fonteinen nog altijd kippenvel. In plaats van de bezoekers van de Spelen, zijn het nu duizenden toeristen die op het Plaça d’Espanya samenkomen. Mercury had eens moeten weten.
De Olympische Spelen van 1992 gaven het toerisme in Barcelona een enorme boost. Vanaf begin jaren ’90 wisten steeds meer vakantiegangers de weg naar de Catalaanse hoofdstad te vinden: tegenwoordig zijn het er jaarlijks acht miljoen! Natuurlijk was Barcelona ook vóór die tijd al een fijne bestemming, maar door een aantal metamorfoses die de stad voor de Spelen onderging, werd het opeens wel héél aantrekkelijk. Een greep uit de bezienswaardigheden die Barcelona te danken heeft aan de Olympische Spelen.
Strand
Wist je dat het populaire zandstrand speciaal voor de Olympische Spelen is opgespoten? Het werk werd uitgevoerd door – hoe kan het ook anders – Nederlanders en Belgen. La Playa maakte van Barcelona opeens wel een héél prettige vakantiebestemming. Voorheen was de oude visserswijk La Barceloneta geen plek waar je als toerist veel te zoeken had, tegenwoordig is het – zeker in de zomer – een van de drukbezochtste wijken, waar toeristen handdoekje aan handdoekje in de zon liggen.
Montjuïc
De telecommunicatietoren, links op de foto
Ook de Montjuïc, de stadsheuvel waar de Olympische Spelen werden gehouden, ging flink op de schop. Het Olympisch Stadion Lluís Companys werd gerenoveerd en op de plaats van een voormalige vuilnisbelt werd de overdekte sporthal Palau Sant Jordi gebouwd, waar tegenwoordig grote concerten worden gehouden. Samen met het onder meer het Olympisch Museum, het zwembad en de telecommunicatietoren behoren de stadia tot de Anillo Olímpico, ofwel de Olympische Ring.
Vila Olímpica
David i Goliat van kunstenaar Antoni Llena i Font.
De oude barrio Icària werd omgetoverd tot Vila Olímpica (Olympisch Dorp), bedoeld om de atleten in te huisvesten. Voorheen was dit een industriële wijk waar vooral fabrieken stonden en niet meer dan 900 mensen woonden. Hier en daar zie je nog een schoorsteen staan die doet denken aan vroegere tijden. Na de spelen had de nieuwe wijk veel aantrekkingskracht op de wat rijkere inwoners van Barcelona. Zij namen hun intrek in de tweeduizend woningen, ontworpen door achttien verschillende architecten. De oude bewoners moesten hun onderkomen elders zoeken.
Ter ere van de 30.000 vrijwilligers die hebben meegeholpen om de Olympische Spelen tot een succes te maken, werd het Plaça dels Voluntaris aangelegd (aan het begin van de Carrer Marina, tussen de twee hoge torens). Op het plein staan twee opvallende kunstwerken: David i Goliat aan de kant van Hotel Arts en Marc aan de kant van Torre Mapfre. Bij Marc zie je trouwens ook veel witte palen staan. Aan deze masten hingen de vlaggen van alle landen die meededen aan de Spelen van 1992.
Marc van kunstenaar Robert Llimós
In Vila Olímpica werd in 1992 ook het Plaça dels Campions aangelegd. Op dit ‘Kampioenenplein’ liggen de handafdrukken van de gouden medaillewinnaars, maar ook die van andere legendarische sporters als Johan Cruijff en Eddie Merckx.
Ronda de Dalt en Ronda Litoral
Door de constructie van de Ronda de Dalt en de Ronda Litoral, die links en rechts om Barcelona heen lopen (zie plaatje), werd de stad in één klap veel beter bereikbaar voor gemotoriseerd verkeer.
Port Olimpic
Hotel Arts (links) en Torre Mapfre
Voor de Olympische Spelen werd ook een nieuwe sporthaven aangelegd. Bij Port Olimpíc (Olympische Haven) kun je vandaag de dag niet alleen fijn bootjes kijken, maar ook eten in een van de vele restaurant die bij de haven te vinden zijn. Persoonlijk vinden wij dit overigens niet de leukste plek om te gaan uiteten. Daarvoor kun je wat ons betreft beter de wijk Barceloneta in (Jai-Ca en Salamanca behoren tot onze favorieten), of juist de andere kant van het strand op lopen, links als je met je rug naar de hoge torens staat.
Deze torens, Hotel Arts (rechts als je met je neus naar zee staat) en Torre Mapfre, werden ook gebouwd voor 1992. Het waren de eerste wolkenkrabbers van de stad en zijn niet te missen in de skyline van Barcelona. Arts is een van de duurdere hotels van de stad, in Torre Mapfre zitten onder andere een verzekeringsmaatschappij en het Duitse consulaat gevestigd.
